ماجرای بازگشت اهالی یک روستای جنگ‌زده | مین در عمق ۳ متری زمین
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۳۲۳۴۰
به گزارش همشهری آنلاین با شروع جنگ تحمیلی روستاهای مرزی در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان خالی از سکنه شد. بعد از جنگ تحمیلی هم زمین‌های مین‌گذاری شده، مانعی برای بازگشت روستاییان بود.
با پاکسازی زمین‌ها بازگشت به روستاهای مرزی آغاز شد و به تازگی عملیات بازسازی و احیای روستاهای مرزی برارعزیز، قلعه‌سفید و هدایت در قصرشیرین کرمانشاه آغاز شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اهالی روستاهای مرزی آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام و خوزستان روزهای نخست جنگ تحمیلی با دست خالی مقابل دشمن ایستادند. چندی بعد که قرار شد روستاها را خالی کنند تا نیروهای نظامی مستقر شوند راهی شهرها و روستاهای اطراف شدند. سیدآزاد حسینی، یکی از اهالی روستای مرزی بله‌بزان کرمانشاه که زمزمه احیای آن نیز شنیده می‌شود، آن روزها را به خوبی به‌خاطر دارد و به همشهری می‌گوید: «کوچ غیرمنتظره، ما را ساکن شهر پاوه کرد. مهاجرت به شهر باعث شد برخی دستفروشی کنند. سقزچینی و بنه‌چینی هم بلد بودیم.»
حسینی از اواخر سال ۱۳۶۶که آتش جنگ آرام شده بود اینطور می‌گوید: «فکر باغ‌های انار و گردو از ذهن ما بیرون نمی‌رفت. اهالی حدود ۵کیلومتر را پای پیاده طی می‌کردند تا به روستا برسند و باغ تشنه را آبیاری کنند.»
حسینی ادامه می‌دهد: «آن زمان روستا ۱۰۰خانوار داشت. روستاهای مرزی که جان بگیرد مبادلات مرزی هم رونق می‌گیرد.»
جبار مظلوم، از اهالی روستای مرزی قلعه‌سفید کرمانشاه است که مویی سپید کرده و از آن روزگار سینه‌ای پر از خاطره دارد. می‌گوید: «زمین‌های کشاورزی در روستایی که بیشتر از ۳۰سال است از آن مهاجرت کردم، هنوز هم برایم خیلی ارزش دارد. گندم می‌کاشتم.» او به همراه خانواده به اسلام‌آباد غرب مهاجرت کرد. چند سال بعد دوباره راهی شهر دیگری شد. می‌گوید: «با جان و دل به روستا برمی‌گردم.»
مدیر امور روستایی کرمانشاه، حریم مرز را یکی از عوامل مهم برای احیای روستاهای مرزی می‌داند و به همشهری می‌گوید: «حریم مرز مدت‌ها ۵کیلومتر بود که اجازه هیچ ساخت وسازی داده نمی‌شد. الان به کمتر از یک کیلومتر رسیده است.»
امیر خسروانی ادامه می‌دهد: «برخی از این روستاییان به استان‌های اطراف و حتی کرج، تهران و شهرهای شمالی مهاجرت کردند و چندان تمایلی به بازگشت ندارند. احیای روستاهای مرزی خالی از سکنه به تقویت مرز نیز کمک می‌کند.»
به‌گفته خسروانی، اجرای سامانه گرمسیری (طرح توسعه منابع آب و خاک برای پیشرفت و توسعه مناطق مرزی) یکی از مشوق‌های بازگشت روستاییان است. کرمانشاه ۳ هزار و ۱۹۵روستا دارد که ۶۰۰ روستا خالی از سکنه است. به‌گفته فرشاد سلیمانی، بخشدار مرکزی قصرشیرین ۷۲ قطعه زمین در روستای برارعزیز به مالکان برای بازسازی واحدهای مسکونی واگذار می‌شود. ۵۰قطعه آن به افرادی که کد بازسازی دارند به‌صورت بلاعوض و رایگان واگذار می‌شود و ۲۲ قطعه آن نیز مربوط به مالکانی است که اکنون در قید حیات نیستند و قرار است با معرفی نماینده ورثه برای دریافت زمین معرفی شوند. طبق طرح هادی روستای برارعزیز هریک از واحدهای مسکونی ۳۴۵ مترمربع مساحت دارد.
۳۷۱ کیلومتر مرز مشترک ایران با عراق باعث شده تا با آغاز جنگ تحمیلی روستاهای مرزی خالی از سکنه شود. بعد از پایان جنگ تحمیلی روستاییان مشتاق بودند به خانه و زندگی خودشان در روستا بازگردند.
رئیس کمیته مرز کمیسیون امنیت ملی مجلس دلایل خالی ماندن روستاهای مرزی را اینطور به همشهری توضیح می‌دهد: «به‌دلیل کاشت مین و انواع و اقسام مواد منفجره در عمق ۳تا ۵کیلومتری در مرزهای استان‌های غربی امکان بازگشت فراهم نبود. دلیل احیا نشدن این روستاها ازدحام مین و تراکم مواد منفجره بود. در همین مناطق پاکسازی شده هم شهدای بسیاری داشتیم که بر اثر انفجار مین به شهادت رسیدند.» شهریار حیدری می‌افزاید: «بعد از گذشت ۵ سال از جنگ تحمیلی شورای عالی امنیت مصوبه‌ای داشت که با توجه به ملاحظات وضعیت امنیت مرزها قرار شد تا ۵کیلومتر از مرز خالی از سکنه باشد و بعد شد ۳کیلومتر تا اینکه در جلسه شورای امنیت پایدار استان غربی (ایلام، آذربایجان غربی، کرمانشاه و کردستان) مصوب شد که روستاهای مرزی در محل قبلی خود احیا شود.»
حیدری بیشترین روستاهای خالی از سکنه را در استان کرمانشاه معرفی می‌کند و دلیل آن را هم تراکم بالای مین و کاشت آن در عمق زیاد از نیم تا ۳متر در زمین می‌داند و می‌گوید: «آذربایجان غربی، کردستان، ایلام و خوزستان فرآیند شبیه هم از نظر پاکسازی مین برای بازگشت دارند. چند روستا در هورامانات، پاوه و ثلاث باباجانی در کرمانشاه به شرایط قبلی خود بازگشتند، اما روستاهای سرپل ذهاب، گیلانغرب و قصرشیرین موفق به بازگشت نشدند تا اینکه در اوایل مجلس یازدهم پیگیری‌های زیادی با کارویژه مرز شورای امنیت کشور انجام شد و در نهایت به‌عنوان الگو ۳روستای برارعزیز، قلعه‌سفید و هدایت در قصرشیرین کرمانشاه کلنگ‌زنی شد.»
حیدری تأکید می‌کند با اعتبار طرح هادی برای این روستاها بازگشت روستاییان میسر می‌شود و موضوع قابل توجه امنیت پایدار برای این روستاهاست: «فعالیت برای روستای برارعزیز شروع شده و مردم روستا هم مشتاق بازگشت هستند. تنها گره بازگشت مردم مرزی در کرمانشاه فقط اعتباری است که دولت باید در قالب بنیاد مسکن منظور کند.» حیدری تأکید می‌کند: «مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی در کرمانشاه در دیواره مرزی است. زمین‌های کشاورزی دشت ذهاب بهترین زمین کشاورزی غرب کشور است. از این‌رو بازگشت روستاییان به روستاهای مرزی به توسعه کشاورزی در این منطقه هم کمک می‌کند.»
بیشتر بخوانید:
بازگشت زندگی به روستاها | روستاها دوباره متولد می‌شوند؟
تولد دوباره یک روستا بعد از ۲۵سال
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: خبر مهم روستا استان کرمانشاه جنگ تحمیلی بازگشت روستاییان آذربایجان غربی خالی از سکنه جنگ تحمیلی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۳۲۳۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مستند می‌تواند در گسترش فرزندآوری تاثیرگذار باشد/کنجکاوی اهالی روستا برای ساخت یک فیلم
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، «زهرا جی‌داد» یکی از دو خواهر دوقلوی سوژه مستند «همیشه با هم» که در قالب مجموعه «پا به ماه» از آنتن تلویزیون پخش شده است. وی در گفت‌وگو با خبرنگار آنا درباره واکنش‌ها به پخش این مستند گفت: بازخورد‌هایی که از پخش این مستند داشتیم، واقعا عالی بود. خیلی از اطرافیان ما که مستند را دیده بودند، تماس می‌گرفتند و از آن تعریف می‌کردند. برخی هم پیگیر دلیل این تجربه بودند. خودمان واقعا این تجربه را دست داشتیم. به‌ویژه که کیفیت این مستند هم بسیار خوب بود.
وی درباره آشنایی گروه تولید با خودش و خواهر دوقلویش توضیح داد: ابتدا از طرف شبکه بهداشت شهرستان داراب، با ما تماس گرفتند و گفتند که قرار است مستندی درباره بارداری همزمان دو نفر از اعضای یک خانواده، تولید شود. از آنجایی که ما هم دو خواهر دوقلو بودیم که همزمان دوره بارداری را سپری می‌کردیم، پیشنهاد دادند این مستند از زندگی ما ساخته شود و ما هم استقبال کردیم. برای همراهی با این کار فرهنگی، تردیدی هم نداشتیم.
جی‌داد ادامه داد: خانم محور به‌عنوان تهیه‌کننده مجموعه «پا به ماه» بعد از پیشنهاد شبکه بهداشت، با ما تماس گرفتند و توضیحاتی درباره این کار دادند. تأکید داشتند که رویکرد فرهنگی این مستند، مدنظرشان است و وقتی این موضوع را با همسرم مطرح کردم، او هم مخالفتی نداشت. مدتی بعد مطلع شدیم که پیش‌تر قرار بوده این مستند با حضور دو خواهر دیگر تولید شود و با انصراف آنها، با من و خواهرم تماس گرفتند. اولین مواجهه‌ام با گروه تولید این مستند هم در منزل خواهرم بود.
وی مطرح کرد: ابتدا برای حضور در مقابل دوربین استرس داشتیم، اما آنقدر رفتار و تعامل گروه تولید این مستند، عادی و ساده بود که به راحتی با آنها ارتباط گرفتیم و استرس‌ها هم برطرف شد. تجربه بسیار خوبی برای ما بود. اطرافیان‌مان وقتی مطلع می‌شدند، از این اتفاق تعجب می‌کردند و حتی برخی فکر می‌کردند که ما به‌دنبال فیملسازی درباره فرآیند بارداری خود هستیم. حضور گروه مستندسازی در روستا، طبیعتا توجه‌برانگیز بود و برای خیلی از افراد سوال پیش آمده بود که ماجرا چیست؟
ملاک من برای حضور در مستند رضایت همسرم بود
سوژه روایت مستند «همیشه با هم» درباره واکنش خانواده‌ها به این تصمیم هم گفت: ابتدا برای آنها هم توضیح می‌دادیم و وقتی آقای اسیوند به‌عنوان کارگردان به روستای ما آمدند، نکاتی را گفتند که خانواده‌ها مجاب شدند در انتظار نتیجه کار بمانند. شکر خدا نتیجه کار هم برای همه ما عالی بود.
وی افزود: البته برخی از اقوام هم بودند که خرده می‌گرفتند که چرا تن به این اتفاق داده‌اید که از دوره بارداری‌تان، مستندسازی شود! برای بعضی از نزدیکان، این تصمیم محل سوال بود، اما ما توضیح می‌دادیم که مستند «پا به ماه» را قبل‌تر دیده‌ایم و می‌دانیم این شرایط فقط برای ما نیست. زوج‌های دیگری هم پیش از ما سوژه این مستند بوده‌اند. از طرف دیکر مهمترین نکته برای شخص من، رضایت همسرم از این اتفاق بود.
چالش گرمای هوا
جی‌داد در ادامه درباره میزان آشنایی‌اش با سینمای مستند و تماشای قسمت‌های قبلی مستند «پا به ماه» توضیح داد: یکی از قسمت‌های این مستند را به‌صورت اتفاقی نه از تلویزیون که در اینترنت دیدم. برایم خیلی مستند جالبی بود و زمانی که پیشنهاد ساخت این مستند درباره ما مطرح شد، نمی‌دانستم قرار است دنباله‌ای برای همان مجموعه باشد. در روزهای ابتدایی بارداری، وقتی درباره این تجربه در اینترنت جستجو می‌کردم، یکی از قسمت‌های این مجموعه را دیدم که مربوط به یک خانواده در شمال بود.
وی افزود: آنقدر برایم جذاب بود، که دو قسمت از فصل اول این مجموعه مستند را پشت‌سر هم تماشا کردم. به نظرم یک تجربه خوب در زمینه فرهنگ‌سازی برای فرزندآوری بود. برای ما مهم بود که مستند می‌تواند روی فرهنگ فرزندآوری تأثیرگذار باشد و مردم را به این سمت ترغیب کند. کمااینکه مواجهه با قسمت‌های قبلی این مجموعه، برای خود من تجربه تأثیرگذاری بود. زمانی تصور خودم این بود که دو بچه کافی است، اما امروز دیگر چنین نگاهی ندارم.
سوژه روایت مستند «همیشه با هم» درباره دشواری‌های همراهی یک گروه مستندساز با خود هم گفت: مهمترین چالش ما گرمای هوا بود. خاطرم هست در اوج گرما برای جلوگیری از نویز، مجبور بودیم کولر‌ها را هم خاموش کنیم و این موضوع شرایط را برای ما سخت‌تر می‌کرد. در مجموع، اما این تجربه برای همه ما بسیار جذاب و ارزشمند بود.
انتهای پیام/
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند